Heb je wel eens meegemaakt dat God iets van je vroeg wat je echt niet zag zitten? Vind je het fijn als God je uitdaagt dingen te doen die je niet denkt te kunnen? Wat is je eerste reactie als God iets doet wat je totaal niet had verwacht?

God regelt én ontregelt
Wie worstelt niet met de lastige paradox dat God ons vrede en rust belooft maar dat Hij er niet voor terugdeinst ons leven te ontregelen? We zien geloof vaak als een manier om grip te krijgen op ons leven. En dat is terecht want hoe zou je zonder God durven leven als je eerlijk onder ogen ziet wat er allemaal fout kan gaan. Maar dat is niet het hele verhaal.

Elke paradox roept weerstand op
Zoals bij elke paradox is het een uitdaging om echt open te staan voor de beide kanten van de realiteit: God is onze houvast én Hij gooit ons in het diepe. Dit roept weerstand op want we weten vaak niet wat we kunnen verwachten. We spelen liever op safe en vermijden waar dat maar even kan de spanning die deze paradox oplevert. Daarmee doen we onszelf echter tekort.

Uitdagende metafoor
In Ezechiël 47 wordt beschreven hoe er een beek ontspringt in de tempel die steeds dieper wordt. De profeet wordt uitgedaagd steeds verder in het water te gaan tot hij geen vaste grond meer onder de voeten heeft. Dit verhaal kun je opvatten als een sprekende metafoor van Gods belofte over de Heilige Geest en zijn bedoeling voor ons. Je kunt in dit beeld vijf fases onderscheiden.

• Je bent toeschouwer
  Als je wordt geconfronteerd met de realiteit van Gods werk, vind je dat interessant. Je bekijkt het, probeert het te begrijpen en je vormt er een mening over. Maar je blijft wel op afstand, want je wilt niet nat worden. Het is mooi maar je weet niet of het echt iets voor je is. Je blijft op veilige afstand.

• Je waagt een poging
  Je nieuwsgierigheid wint het van de angst. Je wilt ervaren hoe het water voelt. Zoals bij alle nieuwe ervaringen voelt het misschien dubbel: het is leuk maar je hebt ook koudwatervrees: het is onwennig. Daarom neem je niet teveel risico. Met één stap ben je weer op het droge.

• Je wilt meer
  Je gaat er tot je knieën in en merkt dat het water verfrissend is, zodat je dieper durft te gaan. Je bent niet langer ambivalent en terughoudend maar je voelt je veilig in het water en kunt ervan genieten. Maar het blijft bij pootje baden want je hebt nog geen zin om helemaal nat te worden. Je wilt wel graag de controle in handen houden.

• Je voelt de spanning
  Als je niet langer op safe wilt spelen ga je tot aan je middel in de beek. Hier voel je echt de kracht van de stroom. Dat is een nieuwe ervaring die best heel spannend is. Maar je wilt niet meer terug want die kracht sluit aan bij je verlangen om het avontuur aan te gaan. Je bent de schijnveiligheid voorbij.

• Geen vaste grond meer
  Je bent nu te diep om te blijven staan. Je moet je door de stroom laten meenemen. Deze dynamiek is volstrekt anders: je hebt de touwtjes niet meer in handen. Zonder vertrouwen zou je in paniek raken. Maar je beseft dat dit pas echte vrijheid is, functioneren in een krachtenveld dat ver uitgaat boven je eigen kunnen.

Ik heb er lang over gedaan om te leren zwemmen. Voor mij was het een soort overleven in het water. Pas toen ik me durfde te ontspannen, ontdekte ik dat het water je draagt en dat je niet zomaar kopje onder gaat. Voor mij duurde het ook lang om de uitdaging van de vijfde fase aan te gaan. En nog steeds voel ik weerstand als het erop aankomt om in het diepe te springen en God te vertrouwen.

De hamvraag
Voor ieder van ons is de vraag steeds weer of wij open willen staan voor wat God met ons voor heeft. Willen we het vertrouwde achter ons laten? Willen we onze verwachtingen loslaten? Willen we de regie uit handen geven?  Dat voelt niet altijd comfortabel maar het is wel de manier om meer van Gods liefde en zijn kracht te leren kennen.

Tekst: Johan Vink

Dit artikel verscheen eerder in Uitdaging magazine